Delen van planten en groenten en de sapkuur

Groenten zijn delen van planten die door mensen of andere dieren als voedsel worden gegeten. De oorspronkelijke betekenis wordt nog steeds algemeen gebruikt en wordt toegepast op planten om gezamenlijk te verwijzen naar alle eetbare plantaardige stoffen, inclusief de bloemen, vruchten, stengels, bladeren, wortels en zaden. De alternatieve definitie van de term groente wordt enigszins willekeurig toegepast, vaak door de culinaire en culturele traditie. Het kan levensmiddelen die afkomstig zijn van sommige planten die vruchten, bloemen, noten en graankorrels zijn, uitsluiten, maar het omvat sommige vruchten zoals tomaten en courgettes, bloemen zoals broccoli en zaden zoals peulvruchten.

Een sapkuur is een veelgebruikte methode om af te vallen en de slechte stoffen uit het lichaam te halen. Het is belangrijk dat de sapkuur wordt gemaakt door iemand die veel van groenten en fruit weet. De combinatie van groenten en fruit in de sapkuur is wat de kwaliteit van deze sapkuur bepaald.

Oorspronkelijk werden groenten in het wild verzameld door jager-verzamelaars en werden ze in verschillende delen van de wereld geteeld, waarschijnlijk in de periode van 10.000 tot 7.000 voor Christus, toen zich een nieuwe manier van leven in de landbouw ontwikkelde. Aanvankelijk zouden planten die lokaal groeiden, geteeld zijn, maar naarmate de tijd vorderde, bracht de handel exotische gewassen van elders om toe te voegen aan de binnenlandse soorten. Tegenwoordig worden de meeste groenten over de hele wereld geteeld als het klimaat het toelaat en kunnen de gewassen in een beschermde omgeving op minder geschikte locaties worden geteeld. China is de grootste producent van groenten en de wereldwijde handel in landbouwproducten stelt consumenten in staat om groenten te kopen die in verre landen worden geteeld. De omvang van de productie varieert van zelfvoorzienende boeren die in de behoeften van hun familie aan voedsel voorzien, tot agrobedrijven met een groot areaal aan eenjarige gewassen. Afhankelijk van het soort groente dat wordt geoogst, wordt de oogst gevolgd door sortering, opslag, verwerking en afzet.

Groenten kunnen rauw of gekookt worden gegeten en spelen een belangrijke rol in de menselijke voeding, omdat ze meestal weinig vet en koolhydraten bevatten, maar veel vitaminen, mineralen en voedingsvezels. Veel voedingsdeskundigen moedigen mensen aan om veel groenten en fruit te consumeren, waarbij vijf of meer porties per dag vaak worden aanbevolen.

Het woord groente werd voor het eerst in het begin van de 15e eeuw in het Engels opgenomen. Het komt uit het Oud-Frans, en werd oorspronkelijk toegepast op alle planten; het woord wordt nog steeds in deze zin gebruikt in biologische contexten. Het komt voort uit de middeleeuwse Latijnse vegetabilis die “groeien, bloeien” (d.w.z. van een plant), een semantische verandering van een laat Latijnse betekenis “verlevendigen, versnellen”.

De betekenis van “groente” als “voedingsplant” werd pas in de 18e eeuw vastgesteld. In 1767 werd het woord specifiek gebruikt om een “plant te betekenen die voor voedsel werd gekweekt, een eetbaar kruid of wortel”. In 1955 werd voor het eerst de verkorte term “veggie” gebruikt.

Als bijvoeglijk naamwoord wordt het woord groente gebruikt in wetenschappelijke en technische contexten met een andere en veel bredere betekenis, namelijk van “gerelateerd aan planten” in het algemeen, al dan niet eetbaar als in plantaardig materiaal, groentekoninkrijk, plantaardige oorsprong, enz.

De exacte definitie van “groente” kan eenvoudigweg variëren vanwege de vele delen van een plant die als voedsel worden geconsumeerd in de hele wereld: wortels, stengels, bladeren, bloemen, vruchten en zaden. De breedste definitie is het gebruik van het woord bijvoeglijk naamwoord om “materie van plantaardige oorsprong” te betekenen. Meer in het bijzonder kan een groente worden gedefinieerd als “elke plant, waarvan een deel wordt gebruikt voor voedsel”, een secundaire betekenis die dan “het eetbare deel van een dergelijke plant” is. Een preciezere definitie is “elk plantendeel dat wordt geconsumeerd voor voedsel dat geen vrucht of zaad is, maar ook rijpe vruchten die als onderdeel van een hoofdmaaltijd worden gegeten”. Buiten deze definities vallen eetbare schimmels (zoals eetbare paddestoelen) en eetbaar zeewier die, hoewel ze geen deel uitmaken van planten, vaak als groenten worden behandeld.

In deze laatste definitie van “groente”, die in het dagelijks taalgebruik wordt gebruikt, sluiten de woorden “fruit” en “groente” elkaar uit. “Fruit” heeft een precieze botanische betekenis, omdat het een onderdeel is dat is ontstaan uit de eierstok van een bloeiende plant. Dit is aanzienlijk anders dan de culinaire betekenis van het woord. Terwijl perziken, pruimen en sinaasappels in beide opzichten “fruit” zijn, zijn veel items die gewoonlijk “groenten” worden genoemd, zoals aubergines, paprika’s en tomaten, botanisch fruit. De vraag of de tomaat een vrucht of een groente is, vond zijn weg naar het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten in 1893. Het Hof oordeelde unaniem in Nix v. Hedden dat een tomaat correct wordt geïdentificeerd als, en dus belast als, een groente, voor de toepassing van het tarief van 1883 op ingevoerde producten. De rechtbank erkende echter wel dat een tomaat in botanisch opzicht een vrucht is.

Vóór de komst van de landbouw waren de mensen jager-verzamelaars. Ze zochten naar eetbaar fruit, noten, stengels, bladeren, knollen en knollen, scharrelden op dode dieren en jaagden op levende dieren voor voedsel. Bos tuinieren in een tropisch oerwoud wordt beschouwd als het eerste voorbeeld van landbouw; nuttige plantensoorten werden geïdentificeerd en aangemoedigd om te groeien terwijl ongewenste soorten werden verwijderd. Plantenveredeling door de selectie van stammen met de gewenste eigenschappen, zoals grote vruchten en een krachtige groei volgden al snel. Terwijl het eerste bewijs voor de domesticatie van grassen zoals tarwe en barle

Vertaald met www.DeepL.com/Translator

https://www.sap.je/